Испитивање биокомпатибилности објеката од полимера произведених адитивном технологијом за примену у области стоматологије

Abstract

Uobičajeni pristup i testiranju biološkog ponašanja materijala je da se počne sa jednostavnim in vitro testovima baziranim na ćelijskim kulturama. In vitro testovi citotoksičnosti su danas jedan od osnovnih načina za procenu biološkog odgovora na materijal jer su brži, lakši za ponavljanje, ocenjivanje i jeftiniji u odnosu na eksperimente koji se izvode na životinjama i ljudima. Koriste se kao neka vrsta skrining testova za procenu biološke sigurnosti materijala. Za razliku od ćelijskih kultura, istraživanja koja uključuju eksperimentalne životinje pružaju bolji uvid u biokompatibilnost materijala, zbog mogućnosti praćenja kompleksnog imunološkog odgovora živog organizma. Smatraju se neophodnim za ocenu biloških odgovora na novi materijal, pre nego što se on upotrebi na ljudima. Mnogi aspekti biološkog odgovora ne mogu biti reprodukovani in vitro testovima uključujući krvne interakcije, zarastanje rana, reakcije preosetljivosti, karcinogenezu, hroničnu inflamaciju. Eksperimenti na životinjama pružaju informacije o ovim tipovima efekata bez izlaganja ljudi riziku. Cilj ovog istraživanja bio je da se oceni biokompatibilnost objekata od polimera na bazi epoksi smole Accura® ClearVue™ (hemijski sastav: 4,4’- izopropilidendicikloheksanol, produkti oligomerne reakcije sa 1-hlor-2,3- epoksipropanom(40-65%), smešа triaril-sulfonijum soli (50% propilen-karbonata i 50% triaril-sulfonijum heksafluoroantimonatnih soli) (1-10%) i 3-etil-3hidroksimetil-oksetan(10-20%). U oceni citotoksičnosti materijala Accura® ClearVue™ korišćeni su agar diguzioni i MTT test. Oba testa rađena sun a ćelijskim kulturama L929 (mišiji fibroblasti) i MRC-5 (humani fibroblasti). Ocena biokompatibilnosti testiranog materijala vršena je na osnovu urađenog testa iritacije oralne mukoze na modelu bukalne kesice hrčka, što je definisano standardom ISO 10993-10:2010. Biokompatibilnost materijala ispitana je i implantacijom uzoraka u potkožno tkivo dorzuma pacova soja Wistar.

Uobičajeni pristup i testiranju biološkog ponašanja materijala je da se počne sa jednostavnim in vitro testovima baziranim na ćelijskim kulturama. In vitro testovi citotoksičnosti su danas jedan od osnovnih načina za procenu biološkog odgovora na materijal jer su brži, lakši za ponavljanje, ocenjivanje i jeftiniji u odnosu na eksperimente koji se izvode na životinjama i ljudima. Koriste se kao neka vrsta skrining testova za procenu biološke sigurnosti materijala. Za razliku od ćelijskih kultura, istraživanja koja uključuju eksperimentalne životinje pružaju bolji uvid u biokompatibilnost materijala, zbog mogućnosti praćenja kompleksnog imunološkog odgovora živog organizma. Smatraju se neophodnim za ocenu biloških odgovora na novi materijal, pre nego što se on upotrebi na ljudima. Mnogi aspekti biološkog odgovora ne mogu biti reprodukovani in vitro testovima uključujući krvne interakcije, zarastanje rana, reakcije preosetljivosti, karcinogenezu, hroničnu inflamaciju. Eksperimenti na životinjama pružaju informacije o ovim tipovima efekata bez izlaganja ljudi riziku. Cilj ovog istraživanja bio je da se oceni biokompatibilnost objekata od polimera na bazi epoksi smole Accura® ClearVue™ (hemijski sastav: 4,4’- izopropilidendicikloheksanol, produkti oligomerne reakcije sa 1-hlor-2,3- epoksipropanom(40-65%), smeša triaril-sulfonijum soli (50% propilen-karbonata i 50% triaril-sulfonijum heksafluoroantimonatnih soli) (1-10%) i 3-etil-3hidroksimetil-oksetan(10-20%). U oceni citotoksičnosti materijala Accura® ClearVue™ korišćeni su agar diguzioni i MTT test. Oba testa rađena sun a ćelijskim kulturama L929 (mišiji fibroblasti) i MRC-5 (humani fibroblasti). Ocena biokompatibilnosti testiranog materijala vršena je na osnovu urađenog testa iritacije oralne mukoze na modelu bukalne kesice hrčka, što je definisano standardom ISO 10993-10:2010. Biokompatibilnost materijala ispitana je i implantacijom uzoraka u potkožno tkivo dorzuma pacova soja Wistar.

The usual approach in testing biological behavior of materials is to start with simple in vitro tests based on cell cultures. In vitro cytotoxicity tests are one of the basic methods of assessing the biological response to material because they are faster, cheaper, easier for repeating and evaluating compared to experiments carried out on animals and humans. They are used as a kind of screening test for evaluating the biosafety of materials. Unlike cell culture, studies involving experimental animals provide better insight into the biocompatibility of materials due to the possibility of monitoring the complex immune response of a living organism. They are considered necessary for assessing the biological response to new material before it is used on humans. Many aspects of a biological response cannot be reproduced with in vitro tests, including blood interaction, wound healing, hypersensitivity reactions, carcinogenesis, chronic inflammation. Animal experiments provide information about these types of effects without exposing humans to risk. The aim of this study was to evaluate the biocompatibility of polymer objects on the basis of epoxy resins Accura® ClearVue ™ (chemical composition: 4.4' Isopropylidenedicyclohexanol, oligomeric reaction products with 1-chloro-2.3-epoxypropane (40-65%), a mixture of triaryl sulfonium salt (50% propylene carbonate and 50% of a triarylsulfonium hexafluoroantimonate salt) (1- 10%) and 3-ethyl-3-hydroxymethyl-oxetane (10-20%). In the assessment of the cytotoxicity of materials Accura® ClearVue ™ agar diffusion and MTT tests were used. Both tests were conducted on cell cultures L929 (mouse fibroblasts) and MRC-5 (human fibroblasts). An assessment of the biocompatibility of the tested material was done on the basis of an oral mucosa irritation test on a hamster cheek pouch as defined by ISO 10993-10: 2010. The biocompatibility of the material was also tested with the implantation of a samples into the dorsal subcutaneous tissue of a Wistar rats. The subcutaneous implantation test, as one of the most reliable methods for assessing the biocompatibility of dental materials, is defined by ISO 10993-6: 2010. The study was conducted on 30 rats which were sacrificed in groups