Proces transpozicije u interaktivnoj instalaciji:„Samoodrživi sistem apsurda“

Abstract

Cilj doktorskog umetničkog projekta „Proces transpozicije u interaktivnoj instalaciji Samoodrživi sistem apsurda“ je analiza unutrašnje strukture i procesa hibridne instalacije Samoodrživi sistem apsurda i ispitivanje relacija sa društveno političkim okruženjem. Osnovna teza rada je da struktura i procesi Samoodrživog sistema apsurda vrše kontinuiranu transpoziciju postojećih i stvaranje novih informacija. Informacije se menjaju i nastaju na dva osnovna nivoa: unutrašnjem nivou komunikacije – između elemenata instalacije i na spoljašnjem nivou – instalacija/okruženje/posmatrač. Druga teza je da pri kontinuiranom stvaranju novih informacija, tehno-biološka instalacija Samoodrživi sistem apsurda prelazi u stanje veće neuređenosti, dolazi do porasta entropije i na taj način instalacija postaje haotični, autonomno-interaktivni sistem. Treća teza je da Samoodrživi sistem apsurda predlaže otvoreni (umetnički) sistem, za proizvodnju i obradu informacija i da postavlja kontra-tezu (kontra4 konstrukciju) neumetničkim (socio-političkim, komercijalnim, potrošačkim) zatvorenim sistemima. Metodološki, u radu se navode reference iz istorije umetnosti, filozofije, teorije i prakse novih medija: kratak pregled istorije umetničkih instalacija; relacija sa prirodnim naukama – veza Samoodrživog sistema apsurda i teorije haosa preko uticaja interaktivnosti na menjanje i nestajanje postojećih informacija kao i kreiranje novih podataka; odnos zatvorenih i otvorenih sistema, konstrukcija moći; odnos Samoodrživog sistema apsurda i socio-političkog okruženja kroz relacije: pojedinac-društvo, prirodatehnologija, nauka-umetnost; upoređuju se recentne i istorijske umetničke prakse eksperimenta u novim medijima; posmatra se proces komunikacije preko interfejsa čovek–tehnologija–priroda; izvode se umetnički eksperimenti iz oblasti tehno-bio-art-a; Samoodrživi sistem apsurda se komparativno pozicionira u sistemu savremene umetnosti. Rezultati istraživanja su potencijalno primenljivi u savremenoj teoriji i praksi novih medija, preko uspostavljanja aktivnije saradnje unutar interdisciplinarnih oblasti, prenošenja iskustava u nastavno-obrazovnom procesu i realizacije interdisciplinarnih projekata.

The objective of the doctoral art project "Transposition Process in Interactive Installation Self- Sustaining System of Absurdity" is the analysis of the internal structure and processes of hybrid installation Self-Sustaining System of Absurdity and establishing relations with the social and political environment. The basic thesis is that the structure and processes of the Self-Sustaining System of Absurdity are continuously transposing existing and generating new information. Information changes and creates at two basic levels: internal communication level – between installation elements and the external level – installation / environment / observer. The second thesis is that in the continuous creation of new information, the techno-biological installation Self-Sustaining System of Absurdity goes into a state of greater disorder, entropy enters and thus the installation becomes a chaotic, autonomousinteractive system. The third thesis is that the Self-Sustaining System of Absurdity proposes an open (artistic) system, to produce and process information, and to sets counterthesis (counter-construction) to non-artistic (sociopolitical, commercial, consumer) closed systems. Methodologically, the paper presents references from the history of art, philosophy, theory and practice of new media: a brief overview of the history of art installations; relation with natural sciences – connection of the Self-Sustaining System of Absurdity and chaos theory through the influence of interactivity on changing and disappearing of existing information as well as creating new data; the relationship of closed and open systems, the construction of power; the relationship of the Self-Sustaining System of Absurdity and socio-political environment is analyzed through relations: individual-society, nature-technology, science-art; the recent and historical artistic practices of the experiment in the new media are compared; the process of communication through the humantechnology- nature interface is observed; art experiments in the field of techno-bio-art are performed; the Self-Sustaining System of Absurdity is comparatively positioned in the system of contemporary art. The results of the research are potentially applicable in contemporary theory and practice of new media, through the establishment of more active cooperation within interdisciplinary areas, transferring experiences in the teaching process and realization of interdisciplinary projects.