Planski agensi socijalizacije: škola, pozorište i mediji i njihov uticaj na razvoj interesovanja učenika srednje škole za pozorište

Abstract

PLANSKI AGENSI SOCIJALIZACIJE: ŠKOLA, POZORIŠTE I MEDIJI I NJIHOV UTICAJ NA RAZVOJ INTERESOVANJA UČENIKA SREDNJE ŠKOLE ZA POZORIŠTE Ova doktorska disertacija predstavlja obimna teorijska i empirijska interdisciplinarna istraživanja korelacije, tj. međusobnih uticaja, tri ključna posmatrana fenomena: 1. kulture i društva kao izvora socijalizacije, 2. agenasa socijalizacije koje čine: škola, pozorište i sredstva masovne komunikacije (televizija, štampa, radio i internet) i 3. interesovanja učenika srednjih škola za pozorište. Izučavanje ova tri fenomena dovelo je do zaključka da je velika nezainteresovanost učenika srednjih škola za pozorište posledica slabosti postojećeg sistema socijalizacije koje se ogledaju u zanemarenim kulturnim i obrazovnim funkcijama škola, pozorišta i medija, kao planskih agenasa socijalizacije. Nezainteresovanost učenika srednjih škola za pozorište je stoga, samo deo slike o intenzivnom rastu onog dela stanovništva koje smatramo pozorišnom nepublikom u Srbiji. Sa aspekta menadžmenta u kulturi ova pojava predstavlja hroničan problem, čije rešavanje mora počivati isključivo na principima dugoročnog i inovativnog strategijskog menadžmenta. Rezultati ovog naučnog istraživanja opisuju fenomen nezainteresovanosti srednjoškolske populacije za pozorište i okolnosti u kojima se ona javlja u procesu socijalizacije, definišu značaj i mesto pozorišta u kulturnom i društvenom sistemu u Srbiji i konačno prikazuju adekvatne teorijske i empirijske osnove kao polazno uporište u modelovanju strategije razvoja mlade pozorišne ili bilo koje druge umetničke publike.

THE METHODICAL AGENTS OF SOCIALIZATION: SCHOOL, THEATRE AND THE MEDIA AND THEIR IMPACT ON DEVELOPMENT OF INTERESTS OF HIGH SCHOOL STUDENTS FOR THEATRE This doctoral thesis presents extensive theoretical and empirical interdisciplinary research of correlation, i.e. mutual influences of three key phenomena observed: 1. culture and society as sources of socialization, 2. agents of socialization that consist of school, theater and the mass-media (television, printed media, radio and internet) and 3. interests of high school students for the theater. The study of these three phenomena has led to the conclusion that the vast indifference of high school students for theater is a consequence of weaknesses in the existing system of socialization, which are reflected in neglected cultural and educational functions of schools, theaters and media, as well as methodical agents of socialization. Lack of interest of high school students for the theater is, therefore, only a part of the picture of the intensive growth of that population part that we consider as theater non-publics in Serbia. From the aspect of culture management, this phenomenon represents a chronic problem, whose solution must be based exclusively on the principles of long-term and innovative strategic management. The results of this scientific research describe the phenomenon of disinterest among secondary school population for the theater and the circumstances in which it occurs in the socialization process, define the importance and the place of theater in the cultural and social system in Serbia and, finally, show adequate theoretical and empirical basis as a staging point in the modeling of strategy for development of youth theater, or any other art audience.