Uzvišenost ideje – komparativna analiza engleske klasicističke i romantičarske ode

Abstract

Oda kao umjetnička forma, lijepo i uzvišeno, razum i mašta, dinamički i matematički uzvišeno, uzvišenost forme i uzvišenost ideje, subjektivizacija uzvišenosti, neki su od ključnih pojmova kojima se bavi ovo istraživanje. Međutim, u širem kontekstu, ono obuhvata i pojmove individualnog i opšteg, vječnog i prolaznog, konačnog i beskonačnog, ljudskog i mitskog, ljudskog i božanskog, čovjeka i prirode. Sva ta pitanja, naime, prožimaju se u uzvišenim okvirima ode, koja je svojim postojanjem obilježavala najsvjetlije tačke pojedinih epoha i upisivala ih u veličanstvenu hroniku ljudske istorije. Ovaj rad predstavlja osvrt na tu zlatnu hroniku u kojoj će, nadamo se, i naša epoha upisati nekoliko stihova.

Ode as an artistic form, beautiful and sublime, reason and imagination, dynamically and mathematically sublime, the sublimity of a form and the sublimity of an idea, subjectivity of the sublime, are some of the key terms of this study. However, in somewhat wider context, it also includes the individual and the universal, eternal and temporal, finite and infinite, human and mythical, human and divine, man and nauture. All these questions are intertwined in the sublime frame of an ode, which, by its own existence, has marked the brightest spots of each epoch and written them in the magnificent chronicle of human history. This work represents the retrospect of that golden chronicle in which our own epoch will hopefully write a few lines.