Procena efektivnosti odložene rekonstrukcije dojke posle mastektomije modifikovanom suspenzornom tehnikom

Abstract

UVOD: Odložene, sekundarne, rekonstrukcije su operativni zahvati u periodu posle mastektomije. Tehnike su razne, ali se najčešće se izvode korišćenjem ekspander proteza, a potom zamenom trajnim u drugom aktu ili korišćenjem mišićno-kožnih režnjeva. Rekonstrukcija ekspander protezama je retko korišćena u našoj zemlji jer je značajno skuplja procedura, a tehnike sopstvenim tkivom zahtevaju dobru kondiciju pacijenata i duži oporavak posle operacije kao i moguće komplikacije donorne regije. Tehnika suspenzorne metode u kojoj se koristi lokalni klizajući režanj omogućava sekundarnu rekonstrukciju dojke u kombinaciji sa trajnom protezom. Ova tehnika prvi put bila je opisana 1979. godine (Lewis i sar.), a kasnije i modifikovana korišćenjem neresorptivne mrežice (Riejtens i sar., 2005.) koji su koristili istu tehniku u kombinaciji sa trajnom protezom da bi obezbedili najoptimalniji estetski rezultat. CILJ: Ispitati prednosti modifikovane suspenzorne tehnike za odloženu rekonstrukciju kroz analizu postoperativnog oporavka pacijenata i procenta postoperativnih komplikacija. Istovremeno prikazati mogućnosti modifikovane suspenzorne tehnike u odloženoj rekonstrukciji u odnosu na veličinu i oblik endoproteze i istovremenu simetralizaciju suprotne dojke. Cilj je bio i procena kozmetskog efekta nakon modifikovane suspenzorne tehnike rekonstruktivnog hirurga i pacijentkinja neposredno posle operacije i 2 godine kasnije. MATERIJAL I METODE: Ova klinička kohortna studija uključila je 139 pacijentkinja sa primarnim karcinomom dojke koje su imali unilateralnu odloženu rekonstrukciju dojke modifikovanom suspenzornom tehnikom nakon mastektomije. Sve pacijentkinje su operisane u Institutu za onkologiju i radiologiju Srbije, u periodu od 1996. do 2010. godine. Pacijentkinje su inicijalno imale operabilni karcinom dojke, bez udaljenih metastaza. Hirurško lečenje je podrazumevalo modifikovanu radikalnu mastektomiju i adjuvantnu terapiju (hemioterapija, hormonoterapija) koja je bila primenjena shodno indikacijama. U ovom istraživanju ispitan je uticaj 4 grupe parametara: karakteristike pacijenata, karakteristike bolesti, karakteristike adjuvantne terapije i karakteristike rekonstrukcije na pojavu neželjenih ishoda rekonstrukcije (ranih, kasnih komplikacija i lokalnih recidiva) i kozmetski ishod rekonstrukcije neposredno nakon zahvata i dve godine posle, a shodno subjektivnim procenama pacijentkinja i ocenama rekonstruktivnog hirurga...

INTRODUCTION: Delayed breast reconstruction after mastectomy is mainly performed using expander prostheses that are later replaced by permanent ones, or using pedicle or free musculocutaneous flaps. Insufficient amount of skin in this area represents the main problem. Expander technique is rarely available in our country due to financial implications of this method. Flap procedures are performed in several instances which increase treatment costs and prolong the patient’s recovery due to many expected complications. Besides these two techniques, it is possible to use AAF technique to increase the skin envelope for permanent prosthesis. This surgical technique was first described by Lewis in 1979. Later, in 2005 it was modified by Riejtens combined AAF with non-absorbable mesh. This technique reduces the number of operational stages, as well as donor-site complications, whilst providing more optimal aesthetical results. PURPOSE: To evaluate the adverse outcomes after delayed breast reconstruction (DBR) by abdominal advancement flap (AAF) and permanent prosthesis in patients treated with mastectomy due to unilateral breast carcinoma, as well as to determine which factors are predictive for their occurrence. In the same time, purpose was to evaluate cosmetic results after surgery and two years later. MATERIALS AND METHODS: This clinical cohort study included 139 patients with primary breast carcinoma who were subjected to unilateral delayed breast reconstruction using modified suspension technique upon mastectomy. All patients were operated at the Institute for Oncology and Radiology of Serbia from 1996 to 2010. Patients initially had operable breast carcinoma with no distant metastases. Surgical treatment consisted of modified radical mastectoimy followed by adjuvant treatment (chemotherapy, radiotherapy, hormonotherapy) applied accordingly. This research examines four groups of parameters: characteristics of the patients, of the disease, of adjuvant therapy and of the reconstructions, and their influence on appearance of adverse outcomes of reconstruction (early and late complications and local relapses) and on cosmetic outcome of reconstruction immediately after the procedure as well as two years later, taking into account subjective assessment of patients and evaluations of reconstructive surgeons...