Analiza rezultata radiofrekventne ablacije pretkomorskog lepršanja kateterima sa spoljnom irigacijom

Abstract

Uvod: Pretkomorsko treperenje (atrijalna fibrilacija [AF] ) i pretkomorsko lepršanje (atrijalni flater [AFL] ) su srodne aritmije, koje dele isti elektrofiziološki supstrat. Godišnja incidenca AFL u opštoj populaciji iznosi 88 novih slučajeva na 100.000 odraslih osoba. Veći rizik od pojave AFL imaju muškarci, starije osobe, bolesnici sa srčanom insuficijencijom i hroničnom opstruktivnom bolešću pluća (HOBP). AFL ima veliki klinički značaj, jer može dovesti do tahikardiomiopatije, sistemskog tromboembolizma sa šlogom i redukcije kvaliteta života. Radiofrekventna kateterablacija (RFKA) kavotrikuspidnog istmusa (KTI), kao kritičnog supstrata aritmije, je efikasnija od antiaritmijske (AA) terapije u kliničkoj kontroli tipičnog AFL i stoga predstavlja prvu terapijsku opciju. Usled složene anatomije KTI procedura može biti pravi izazov. Hlađenjem vrha katetera tokom RFKA, tehnologija spoljne irigacije obezbeđuje stabilniju emisiju energije u tkivo uz kreiranje nekrotične lezije većeg volumena u poređenju sa konvencionalnom RFKA, te je omogućena efikasnija ablacija KTI. S druge strane, hlađenjem vrha katetera gubi se povratna informacija o realnoj temperaturi kontaktne površine katetera i tkiva te može doći do pregrevanja tkiva i proceduralnih komplikacija. Cilj: analiza (1) primarnog uspeha RFKA KTI upotrebom katetera sa spoljnom irigacijom vrha, (2) periproceduralnih komplikacija, i (3) dugoročnog kliničkog efekta procedure na pojavu AFL, AF, kontrolu srčane insuficijencije (SI), upotrebu AA lekova i simptomatski status. Metode: Analizirana je populacija od 248 konsekutivnih bolesnika (≥18 god., >40 kg), koji su podvrgnuti RFKA tipičnog AFL u Kliničkom centru Srbije u periodu od januara 2007.god do decembra 2013.god. uz upotrebu katetera sa spoljnom irigacijom. Svi bolesnici su imali tipičan AFL dokumentovan na EKG-u pre procedure. RFKA je vršena linearnim pristupom najpre centralnog a zatim (ako je neophodno) septalnog i/ili lateralnog KTI. Primarni cilj procedure bio je bidirekcioni blok u istmusu koji je definisan kao prisustvo minimalno 2 od 3 kriterijuma: (1) descendentna aktivaciona sekvenca na lateralnom zidu desne pretkomore pri stimulaciji iz koronarnog sinusa, (2) vremenski interval preko KTI >140 ms, (3) dvostruki signali na KTI >90 ms...

Introduction: atrial fibrillation (AF) and atrial flutter (AFL) are related arrhythmias, sharing the same electrophysiological substrate. Annual AFL incidence rate is 88 new cases in 100.000 of adult persons in the general population. Males, older persons, patients with heart failure and chronic obstructive pulmonary disease (COPD) carry a higher risk of AFL occurrence. Occurrence of AFL can have significant clinical implications because it can lead to development of tachycardiomyopathy, systemic thrombo-embolism with ischemic stroke and quality of life reduction. Radiofrequency catheter ablation (RFCA) of cavotricuspid isthmus (CTI), which is the critical arrhythmia substrate, is more efficient than antiarrhythmic drugs (AAD) to clinically control AFL and therefore presents the first therapeutic option. Due to complex anatomy, CTI ablation can be real challenge. Cooling of ablation electrode during RFCA with external irrigation technology, provides more stable energy emission to the tissue with creation of necrotic lesion of larger volume, comparing to conventional RFCA. However, the cooling of the catheter tip loses a feedback on the real temperature of the contact surface and can lead to tissue overheating and procedural complications. Objectives: to determine (1) primary success rate of CTI RFCA using the externally irrigated-tip catheters, (2) periprocedural compliaction rate, (3) clinical effects of the procedure on long-term AFL and AF occurrence, heart failure (HF) control, AAD use and symptomatic status of the patients. Methods: Study population consisted of 248 consecutive patients (≥18 god., >40 kg) who underwent RFCA of typical AFL in Clinical Center of Serbia between January 2007 and December 2013, using externally irrigated-tip catheters. All patients had ECG confirmed typical AFL before the procedure. RFCA was performed by linear approach, initially at central, and thereafter, if necessary, at septal and/or lateral CTI segments. Primary end-point of the procedure was bidirectional isthmus block, defined as the presence of at least 2 of the following 3 criteria: (1) descendent activation sequence at the lateral right atrial wall during pacing from coronary sinus, (2) CTI time interval >140 ms, and (3) double potential at CTI >90 ms...