Interleukin 8 i matriksne metaloproteinaze 2 i 9 kao markeri invazivnosti u hormonski zavisnom karcinomu dojke

Abstract

Ekspresija receptora za estrogen (ER) i receptora za progesteron (PR) je preduslov hormonske zavisnosti karcinoma dojke. Hormonski receptori su još uvek jedni od najpouzdanijih parametara prognoze i predikcije ovog karcinoma, mada su klinički ishod pacijentkinja i odgovor na hormonsku terapiju varijabilni. Uključivanje receptora za humani epidermalni faktor rasta 2 (HER2) u klasifikaciju karcinoma dojke zajedno sa hormonskim receptorima, samo je donekle doprinelo utvrđivanju preciznijeg prognostičkog profila, što je ukazalo na potrebu za traženjem dodatnih, selektivnijih markera prognoze i predikcije. Prognostički značaj potencijalnih biomarkera se najbolje sagledava praćenjem prirodnog toka bolesti tj. toka bolesti koji nije bio prekidan adjuvantnom (postoperativnom) terapijom. O prirodnom toku bolesti karcinoma dojke ima vrlo malo literaturnih podataka s obzirom da se u savremenoj kliničkoj praksi svim pacijentkinjama daje neki oblik adjuvantne terapije. Literaturni podaci ukazuju na značaj interleukina 8 (IL8) i matriksnih metaloproteinaza 2 i 9 (MMP2, MMP9) kao potencijalnih biomarkera prognoze i predikcije u različitim tipovima humanih kancera. Studije koje se odnose na hormonsku regulaciju ekspresije ovih potencijalnih biomarkera u karcinomu dojke su kontroverzne. Više studija je ukazalo da bi ovi biomarkeri mogli biti potencijalni indikatori rezistencije na hormonsku terapiju. Ciljevi: Ciljevi istraživanja su bili: da se ispita prognostički i prediktivni značaj kliničkopatoloških parametara i odabranih biomarkera (IL8, MMP2, MMP9); da se proceni da li i na koji način interakcije između ER, PR i HER2 kao glavnih determinanti karcinoma dojke, imaju uticaja na ekspresiju odabranih biomarkera; da se proceni eventualno postojanje sprege između odabranih biomarkera, što bi moglo doprineti razumevanju progresije hormonski zavisnog karcinoma dojke i objašnjenju rezistencije na hormonsku terapiju...

Expression of estrogen receptor (ER) as well as progesterone receptor (PR) is the prerequisite of hormonal dependence of breast cancer. Hormone receptors are still among the most reliable prognostic and predictive parameters of this cancer, although the clinical outcome of patients and the response to hormonal therapy are variable. Inclusion of human epidermal growth factor receptor 2 (HER2) in the classification of breast cancer together with hormone receptors, only partly contributed to the determination of more precise prognostic profile, which pointed out the need for searching additional, more selective prognostic and predictive markers. The best way to evaluate the prognostic significance of potential biomarkers is by following the natural course of the disease – the course that hadn’t been interrupted by adjuvant (postoperative) therapy. Very few literature data is available regarding this issue as some kind of adjuvant therapy is given to all breast cancer patients nowadays. Literature data have indicated the significance of interleukin 8 (IL8) and matrix metalloproteinase 2 and 9 (MMP2, MMP9) as potential prognostic and predictive biomarkers in different types of human cancers. Available data regarding hormonal regulation of expression of these potential biomarkers in breast cancer are controversal. Many studies have indicated that these biomarkers could be potential indicators of resistance to hormonal therapy. Aims: The aims of this study were: to evaluate the prognostic and predictive significance of clinicopathological parameters and selected biomarkers (IL8, MMP2, MMP9); to examine if and how interactions among ER, PR and HER2 as the main determinants of breast cancer influence the expression of selected biomarkers; to examine the possible existence of feedback between selected biomarkers, which might contribute to understanding of progression of hormone dependent breast cancer as well as to the explaination of resistance to hormonal therapy...