Intragrupni identifikacioni markeri za oslovljavanje i imenovanje u (in)direktnoj komunikaciji španske i srpske omaldine

Abstract

Bududi da, kako smatra M. Čanak (2006: 213), proučavanje žargona neminovno dovodi do saznanja o društvu ili grupi koja taj žargon stvara, on ne predstavlja samo lingvističko, nego psihološko i sociološko pitanje. Kako žargon nastaje kao rezultat osobenog, spontanog i po pravilu anonimnog usmenog stvaralaštva osobito mlađih generacija (Bugarski 2006: 21) iz žargonskih reči i izraza može se iščitati kako oni razmišljaju, kakva im je svest. Imajudi u vidu efemernost žargona, koji brzo zastareva, ali i činjenicu da podjednakom brzinom nastaje i njegov podmladak, cilj ove disertacije je da u okviru interkulturne pragmatike i sociolingvistike, kontrastivnom analizom primera iz španskog i srpskog razgovornog jezika doprinese kompletiranju trenutne jezičke slike sveta i na taj način pruži svoj doprinos izučavanju žargona i naposletku pruži podsticaj za dalja proučavanja ovog vida omladinske kreativnosti. U govoru mladih oseda se konstantno prisustvo elemenata fatičko-apelativne vrednosti koji funkcionišu kao markeri pozitivne verbalne učtivosti i grupne pripadnosti. Reč je o apelativima i apelativnim vokativima koje mladi u Srbiji i Španiji upotrebljavaju u međusobnoj komunikaciji te je cilj ove disertacije da istraži način na koji se pripadnici omladine ove dve zemlje međusobno oslovljavaju te zašto su i u kojoj meri apelativi koje upotrebljavaju pogrdni i vulgarni. Cilj rada je da se utvrdi koji se apelativi upotrebljavaju u govoru srpske i španske omladine, kakva je njihova funkcija i na kakve interpersonalne odnose njihova upotreba ukazuje. Dakle, u analizi korpusa je napravljena klasifikaciju identifikacionih markera prema tome da li su u pitanju apelativi i apelativni vokativi pozitivne, neutralne ili negativne semantike, a zatim je analiziran i stepen uvredljivosti tih apelativa. Apelativi negativne semantike su klasifikovani kao uvrede (veoma pretede i pretede) i antiučtive uvrede, odnosno antiuvrede (slabo pretede i nimalo pretede). Iako Martines Lara (Martínez Lara 2006: 62) zaključuje da uvrede predstavljaju rodni marker rezervisan isključivo za govor muškaraca, u ovom radu je prihvadena konstatacija Santos Karetera (Santos Carretero 2011: 11) da i govornice španskog jezika upotrebljavaju uvrede u neformalnoj komunikaciji, a razlikuju se jedino prema vrsti izraza koje koriste. Slededi Cimermanovu (Zimmerman 2005: 249) definiciju uvrede, svaka reč, izraz ili rečenica koja ima iste strukturalne lingvističke karakteristike kao uvreda, tretira se kao uvreda. Međutim, njena funkcionalnu vrednost, odnosno da li je ona neučtiva ili antiučtiva, određuje se u zavisnosti od konteksta u kome je izgovorena i stepena ugrožavanja lica (Martínez Lara 2009:61)...

Since, according to Čanak (2006: 213), studying the youth language broadens the knowledge about the society or group that creates it, the youth language is not only a linguistic but also a psychological and social phenomena. Considering that the youth language exists as a result of unique, spontaneous and anonymous oral creativity of mostly young population (Bugarski 2006: 21), from the words and phrases they use we are able to draw conclusions about the way they think and about their consciousness in general. Having in mind that the youth language is ephemeral and it can rapidly die out, its offspring appears just as rapidly, the objective of this dissertation is to give its contribution to the current concept of linguistic picture of the world, make a mark in the youth language studies and give an impulse for future analysis of this form of youth creativity based on contrastive analysis of examples from Spanish and Serbian colloquial speech and within sociolinguistics and intercultural pragmatics. The youth language contains a large number of phatic-appellative elements that act as positive politeness markers and indicate group membership. We are talking about appellatives and appellative vocatives that the Spanish and Serbian youth uses in its communication thus the objective of this dissertation is to analyze the way members of young population in these two countries refer to one another in speech events and also why the appellatives they use are derogatory and vulgar and to what extent. The aim of this dissertation is to establish which appellatives are used in the Spanish and Serbian colloquial language, their function and the interpersonal relations they indicate. Therefore, the corpus analysis represents a classification of identity markers according to whether they are appellatives or appellative vocatives of positive, neutral or negative semantics. Further on, how insulting these appellatives are is given in more detail. The negative appellatives are classified as insults (highly face threatening and face threatening) or anti-insults (low face threatening or not face threatening at all). Although Martínez Lara (2006: 62) believes that insults represent a gender marker used exclusively in communication of male speakers, this dissertation follows a theory made by Santos Carretero (2011: 11) that female Spanish speakers also use insults in their informal communication and the only difference is the type of expression they use. Adapting Zimmerman’s definition of insult (2005: 249), every word, phrase or utterance that has the same structural linguistic characteristics of an insult will be considered as an insult...