Uticaj neformalnog elektronskog učenja na razvoj ljudskih resursa

Abstract

Osnovni činilac razvoja ljudskih resursa je znanje i to savremeno znanje čijom primenom pojedinac i kompanija opstaju kao konkurentni na tržištu. Znanje stičemo kako tokom formalnog obrazovnog procesa tako i neformalnim učenjem, u školama i na fakultetima, a kasnije i u kompanijama, i to u tradicionalnom i onlajn okruženju. Danas je u nauci velika pažnja poklonjena upravo elektronskom učenju (e-učenju) i elektronskom obrazovanju (e-obrazovanju) primenom savremenih informacino komunikacionih tehnologija. U ovom radu razmatrani su neformalni oblici e-učenja primenom Veb 2.0 alata i mogućnosti i koristi njihove integracije u formalne obrazovne procese. Iako su relativno poznati oblici i metode e-učenja još uvek nisu u dovoljnoj meri primenjeni posebno u našim uslovima. U radu je istražen uticaj primene neformalnih oblika e-učenja primenom Veb 2.0 alata (e-učenja 2.0) u podsticanju potencijala ljudskih resursa. Kao jedan od načina struktuiranja neformalnog e-učenja 2.0 razmatrana primena koncepta formiranja ličnog okruženja za učenje kao modaliteta u kome student sam dizajnira svoje učenje i uključuje upravo neformalno učenje. U tom smislu razmatrane su i promene pedagogije koje se ogledaju u tome da iz jednog okruženja kontrolisanog od strane nastavnika, propisanog i didaktičkog režima, prelazi se na socijani, kolaborativni i participativni pristup dizajniranju zadataka i angažmanu učenika, sa učenikom u centru, odnosno na pedagogiju 2.0.

Knowledge is the crucial factor of human resource development. The application of contemporary knowledge is a necessity for the individual and the company to survive and be competitive in the market. We can acquire knowledge during the educational process, trough formal and informal learning in schools and colleges, and later in the companies, in traditional and online environments. Today in science, major attention is given to electronic learning (e-learning) and electronic education (e-education) using modern information-communication technologies. This PhD considers informal forms of e-learning using Web 2.0 tools as well as features and benefits of their integration into the formal educational processes. Although forms and methods of e-learning are relatively well-known, they are still not sufficiently implemented especially in our settings. This paper explores the impacts of the implementation of informal forms of e-learning using Web 2.0 tools (e-learning 2.0) in stimulating the potential of human resources. The concept of personal learning environment as a way of structuring the informal e-learning 2.0 is applied. In this sense, the changes from pedagogy to pedagogy 2.0 are considered. Those changes are reflected trough the fact that from an environment controlled by the teacher and strictly prescribed didactical learning regime, we go to social, collaborative and participatory approach in designing tasks and student engagement, and to learner-centered approach and the pedagogy 2.0.