Kontaktna senzibilizacija kod obolelih od hronične venske insuficijencije

Abstract

Pojava alergijskog kontatnog dermatitisa koji nastaje kao komplikacija tokom lečenja hronične venske insuficijencije je dobro poznata. Cilj istraživanja je bio da se kod obolelih od hronične venske insuficijencije utvrdi učestalost kontaktne senzibilizacije ekcemskog tipa, potom da li postoji rizik za nastanak kontaktne senzibilizacije kao i postojanje korelacije između dužine trajanja bolesti i kontaktne senzibilizacije. Hipoteza rada je da osobe sa hroničnom venskom insuficijencijom značajno češće razvijaju kontaktnu senzibilizaciju nego osobe bez hronične venske insuficijencije, da imaju veći rizik za nastanak kontaktne senzibilizacije kao i da je učestalost kontaktne senzibilizacije u pozitivnoj korelaciji sa dužinom trajanja bolesti. Istraživanje je sprovedeno nad 266 ispitanika. Formirane su dve grupe. Eksperimentalnu grupu su činili oboleli od hronične venske insuficijencije upućeni na alergološko testiranje pod sumnjom na postojanje kontaktnog dermatitisa, a kontrolnu grupu su činili bolesnici bez hronične venske insuficijencije epikutano testirani pod sumnjom na postojanje kontaktnog dermatitisa. Obolelima od hronične venske insuficijencije je procenjena težina bolesti na osnovu CEAP klasifikacije. Potom je svaki ispitanik podvrgnut alergološkom epikutanom testiranju pač testom. Istraživanje je pokazalo da je učestalost kontaktne senzibilizacije među obolelima od hronične venske insuficijencije iznosila 49,3%. Učestalost kontaktne senzibilizacije kod osoba sa hroničnom venskom insuficijencijom na alergene: iz sastava Evropske standardne baterije je iznosila 31,55%; baterije specifične za hroničnu vensku insuficijenciju je iznosila 28,45%; komercijalno dostupne baterije alergena ubikvitarnih korovskih biljaka iz porodice Compositae je iznosila 6,69%; originalno spravljene ekstrakte ubikvitarnih korovskih biljaka Vojvodine je iznosila 6,11%. Ne postoji statistički značajna razlika u odnosu na pol. Prevalencija kontaktne senzibilizacije kod osoba sa hroničnom venskom insuficijencijom se nije statistički značajno razlikovala od osoba koje nisu imale hroničnu vensku insuficijenciju. Pozitivnost epikutanog alergološkog testa kojim se potvrđuje postojanje kontaktne senzibilizacije je bila statistički značajno viša kod osoba sa hroničnom venskom insuficijencijom. Osobe sa hroničnom venskom insuficijencijom su imale 2,45 puta viši rizik za nastajanje kontaktne senzibilizacije na dva i više alergena, a 3,69 puta viši rizik za nastajanje kontaktne senzibilizacije na pet i više alergena u odnosu na one bez hronične venske insuficijencije. Učestalost kontaktne senzibilizacije je u pozitivnoj korelaciji sa dužinom trajanja bolesti.

Development of allergic contact dermatitis as a complication of treatment of chronic venous insufficiency is well known. The aim of this study was to determine the incidence of eczematous contact sensitization in patients with chronic venous insufficiency, possible risks for the development of contact sensitization, and the correlation between disease duration and contact sensitization. The working hypothesis was that the incidence of contact sensitivity is significantly higher in individuals with chronic venous insufficiency than in those without chronic venous insufficiency, that they are at greater risk of developing contact sensitization, and that there is a positive correlation between the incidence of contact sensitization and the disease duration. The study included 266 patients. They were divided into two groups: the study group included patients with chronic venous insufficiency referred for allergy testing due to suspected contact dermatitis, and the control group included patients without chronic venous insufficiency patch tested for suspected contact dermatitis. The severity of chronic venous insufficiency was assessed by CEAP classification. Thereafter, each patient underwent patch testing. The research has shown that the incidence of contact sensitization among patients with chronic venous insufficiency was 49.3%. In these patients, the incidence of contact sensitization to the European standard battery of allergens was 31.55%; to the battery specific for chronic venous insufficiency it was 28.45%; to commercially available batteries of allergens of ubiquitous plants from the Compositae family it was 6.69%; and to originally prepared extracts of ubiquitous plants found in Vojvodina it was 6.11%. There was no statistically significant difference in relation to sex. The prevalence of contact sensitization in patients with chronic venous insufficiency was not significantly different from those without chronic venous insufficiency. Positive patch test reaction rates, confirming the existence of contact sensitization, were significantly higher in patients with chronic venous insufficiency. Patients with chronic venous insufficiency had a 2.45-fold higher risk for developing contact sensitization to two or more allergens, and a 3.69-fold higher risk for developing contact sensitization to five or more allergens compared to those without chronic venous insufficiency. There was a positive correlation between the incidence of contact sensitization and the duration of the disease.