Retorička struktura diskursa novinske književnekritike u srpskom jeziku

Abstract

Služeći se teorijsko-metodološkom praksom teorije retoričke strukture u disertaciji se nastoji objasniti veza između semantike odnosa koherentnih struktura od globalnog značaja i diskursne funkcionalnosti žanra novinske književne kritike čija se pragmatička determinacija izvodi na osnovu dekomponovanog komunkacijskog cilja relevantnog za aktuelnu diskursnu zajednicu. Pored toga, na osnovu tekstualnih koncepata intencije i koherencije i nomenklature retoričkih odnosa koju ustanovljava TRS u studijima slučaja se prikazuje međuzavisnost potencijalnih shematskih obrazaca diskursnih kategorija (funkcija) informisanje, tumačenje značenja, značaj književnog dela i autoreprezentovanje i retoričkih strategija autora, u onom smislu koliko se pragmatička matrica žanra s jedne strane dovodi u vezu sa institucionalizacijom i konvencionalizacijom tekstualnih struktura određenih diskursnih tipova, dok sa druge omogućava ispoljavanje autorskog načela.