Parametri oksidacionog stresa u perifernoj krvi osoba sa akutnim ishemijskim moždanim udarom

Abstract

Cilj. Određivanje funkcije trombocita kod pacijenata sa akutnim ishemijskim moždanim udarom (AIMU) i korelacija vrednosti ovih parametara sa endotelnom funkcijom i parametrima oksidacionog stresa. Metode. Studija je sprovedena na 120 pacijenata sa ishemijskom lezijom u slivu a. cerebrii media-e, koji su bili hospitalizovani u Specijalnoj bolnici za cerebrovaskularne bolesti "Sveti Sava", Beograd. Ispitanici bi bili podeljeni u dve grupe: eksperimentalnu (bolesnici sa AIMU) i kontrolnu grupu. Uzorci krvi za određivanje indeksa agregacije trombocita na: ADP, kolagen i aspirin, kao i na aktivnost (vWAct) i antigen (vWAg) za von Wilebrandov faktor – vWf će su uzimani: 1. unutar 24 sata od prijema, 2. sedmog dana hospitalizacije, dok su uzorci krvi za određivanje parametara oksidacionog stresa (TBARS, NO, O2-, H2O2, SOD i CAT uzimani u isto vreme kao i uzorci za rutinske biohemijske analize u AIMU (glukoza, urea, kreatinin, troponin, CRP, holesterol, trigliceridi): 1. na prijemu u hospitalizaciju, 2. unutar 24 sata nakon AIMU, 3. unutar 72 sata nakon AIMU i 4. sedmog dana nakon AIMU. Rezultati. Rezultati istraživanja su prikazani na 13 tabela i 7 grafikona. Pokazano je da prva sedmica nakon AIMU predstavlja vremenski interval u okviru koga postoji najveća opasnost od smrtnog ishoda ovih pacijenata. U grupi pacijenata sa AIMU zabeležene su povišene vrednosti vWf kao i svih rutinskih biohemijskih parametara, da bi se nakon AIMU vratile na normalu. Zaključak. von Willebrand faktor može da predstavlja važan pokazatelj disfunkcije cerebralne cirkulacije, odnosno toka i ishoda AIMU. Ostali ispitivani biohemijski parametri koagulacije (TRAP, INR, aPTT) su pokazali da takođe mogu da budu značajni indikatori težine kliničke slike i efikasnoti terapije AIMU. NO i O2 - mogu poslužiti kao najrelevantniji adjuvantni biomarkeri za praćenje napredovanja bolesti i evaluacije terapije Parametri antioksidativnog enzimskog sistema zaštite nisu pokazali da imaju prediktivan značaj kod ovih pacijenata.