Trajectory planning on pre-tactical and tactical level in air traffic management

Abstract

Global air traffic demand is continuously increasing, and it is predicted to be tripled by 2050. The need for increasing air traffic capacity motivates a shift of ATM towards Trajectory Based Operations (TBOs). This implies the possibility to design efficient congestion-free aircraft trajectories more in advance (pre-tactical, strategic level) reducing controller’s workload on tactical level. As consequence, controllers will be able to manage more flights. Current flow management practices in air traffic management (ATM) system shows that under the present system settings there are only timid demand management actions taken prior to the day of operation such as: slot allocation and strategic flow rerouting. But the choice of air route for a particular flight is seen as a commercial decision to be taken by airlines, given air traffic control constraints. This thesis investigates the potential of robust trajectory planning (considered as an additional demand management action) at pre-tactical level as a mean to alleviate the en-route congestion in airspace. Robust trajectory planning (RTP) involves generation of congestion-free trajectories with minimum operating cost taking into account uncertainty of trajectory prediction and unforeseen event. Although planned cost could be higher than of conventional models, adding robustness to schedules might reduce cost of disruptions and hopefully lead to reductions in operating cost. The most of existing trajectory planning models consider finding of conflict-free trajectories without taking into account uncertainty of trajectory prediction. It is shown in the thesis that in the case of traffic disturbances, it is better to have a robust solution otherwise newly generated congestion problems would be hard and costly to solve. This thesis introduces a novel approach for route generation (3D trajectory) based on homotopic feature of continuous functions. It is shown that this approach is capable of generating a large number of route shapes with a reasonable number of decision variables. Those shapes are then coupled with time dimension in order to create trajectories (4D)...

Globalna potražnja za vazdušnim saobraćajem u stalnom je porastu i prognozira se da će broj letova biti utrostručen do 2050 godine. Potreba za povećanjem kapaciteta sistema vazdušnog saobraćaja motivisala je promene u sistemu upravljanja saobraćajnim tokovima u kome će u budućnosti centralnu ulogu imati putanje vazduhoplova tzv. “trajectory-based” koncept. Takav sistem omogućiće planiranje putanja vazduhoplova koje ne stvaraju zagušenja u sistemu na pre-taktičkom nivou i time smanjiti radno opterećenje kontrolora na taktičkom nivou. Kao posledica, kontrolor će moći da upravlja više letova nego u današnjem sistemu. Današnja praksa upravljanja saobraćajnim tokovima pokazuje da se mali broj upravljačkih akcija primenjuje pre dana obavljanja letova npr.: alokacija slotova poletanja i strateško upravljanje saobraćajnim tokovima. Međutim izbor putanje kojom će se odviti let posmatra se kao komercijalna odluka aviokompanije (uz poštovanje postavljenih ograničenja od strane kontrole letenja) i stoga je ostavljen na izbor avio-kompaniji. Većina, do danas razvijenih, modela upravljanja putanjama vazduhoplova ima za cilj generisanje bez-konfliktnih putanja, ne uzimajući u obzir neizvesnost u poziciji vazduhoplova. U ovoj doktorskoj disertaciji ispitivano je planiranje robustnih putanja vazduhoplova (RTP) na pre-taktičkom nivou kao sredstvo ublažavanja zagušenja u vazdušnom prostoru . Robustno upravljanje putanjama vazduhoplova podrazumeva izbor putanja vazduhoplova sa minimalnim operativnim troškovima koje ne izazivaju zagušenja u vazdušnom prostoru u uslovima neizvesnosti buduđe pozicije vazduhoplova i nepredviđenih događaja. Iako predviđeni (planirani) operativni troškovi robustnih putanja mogu u startu biti veći od operativnih troškova bez-konfliktnih putanja, robusnost može uticati na smanjenje troškove poremećaja putanja jer ne zahteva dodatnu promenu putanja vazduhplova radi izbegavanja konfliktnih situacija na taktičkom nivou. To na kraju može dovesti i do smanjenja stvarnih operativnih troškova. U tezi je pokazano, da je u slučaju poremećaja saobraćaja bolje imati robustno rešenje (putanje), jer novo-nastali problem zagušenosti vazdušnog prostora je teško i skupo rešiti...