Rizik od preloma proksimalnog okrajka butne kosti kod bolesnika sa degenerativnim oboljenjem zgloba kuka

Abstract

Zglob kuka je lokalizacija dva najčešća patološka stanja koštano-zglobnog sistema starije generacije: osteoartritisa i preloma proksimalnog okrajka femura. To su najčešći uzroci morbiditeta i mortaliteta starije populacije, ali i dalje nije do kraja razjašnjenja njihova etiologija, kao i eventualna uzročno posledična veza. Mnogo godina unazad se govori o mogućoj inverznoj povezanosti osteoporoze (kao glavnog faktora rizika za prelom kuka) i osteoartritisa (kao eventualnog zaštitnog faktora za prelom kuka). Ispitujući epidemiološke karakteristike pacijenata sa osteoartritisom i pacijenata sa prelomom kuka (starijih od 50 godina), koštanu gustinu i geometrijske parametre proksimalnog okrajka femura (pomoću DXA i HSA) i unutrašnju arhitekturu (mikro CT analizom), pokušali smo da utvrdimo da li postoji razlika u unutrašnjoj arhitekturi i koštanoj gustini proksimalnog dela femura između pacijenata sa prelomom vrata butne kosti i pacijenata sa osteoartritisom i da li prisustvo osteoartritisa utiče na frekvencu i lokalizaciju preloma kuka (cervikalni, trohanterni). Rezultati analize epidemioloških parametara ukazuju da su godine starosti, povećana telesna visina, povećana fizička aktivnost i oboljenja respiratornog sistema značajni faktori rizika za nastanak preloma kuka kod osteoartritisa. Kod ovih pacijenata značajno su češći ekstrakapsularni prelomi (prelomi tronahterne regije). DXA i HSA analiza je pokazala da je gustina koštane mase značajno veća u regionu vrata i trohanternoj regiji kod osteoartritisa kuka, a smanjenje koštane gustine je signifikantan faktor rizika za prelom proksimalnog okrajka butne kosti. Indeks izvijanja (Br) i debljina korteksa (Cth) su značajno veći kod ispitanika sa osteoartritisom kuka. Mikro CT analiza je pokazala postojanje pojačane trabekularne mikroarhitekture u vratu butne kosti kod ispitanika koji su u menopauzi i koji imaju osteoartritis u odnosu na kontrolonu grupu, što sugeriše smanjenu fragilnost spongiozne kosti.

The hip joint is the localization of the the two most common age-related disorders of articular joints and skeleton: osteoarthritis and proximal femur fractures. These are the most common causes of morbidity and mortality in the elderly population, but it is still not fully clarify their etiology and possible causal link. For many years it has been talk about a possible inverse association of osteoporosis (as the main risk factor for hip fracture) and osteoarthritis (as a possible protective factor for hip fracture). Examining the epidemiologic characteristics of patients with osteoarthritis and patients with hip fracture (older than 50 years), bone mineral density and geometrical parameters of the proximal femur (using DXA and HSA) and interior architecture (by micro-CT analysis), we tried to determine whether there is a difference in the internal architecture of the bone mineral density of the proximal part of the femur between patients with proximal femur fracture and patients with osteoarthritis and whether the presence of osteoarthritis affecting the frequency and localization of hip fracture (hip neck fracture, trochanteric). Results of the analysis of epidemiological parameters indicate that increased age, increased height, increased physical activity and diseases of the respiratory system are important risk factors for hip fracture in osteoarthritis. These patients had significantly more common extracapsular fractures (fractures of trocnahteric region). DXA and HSA analysis showed that the bone density is significantly higher in the region of neck and trochanteric region in patients with osteoarthritis of the hip and decrease in bone density is a significant risk factor for fracture of the proximal femur. Buckling ratio (Br) and cortical thickness (Cth) were significantly higher in patients with osteoarthritis of the hip. Micro-CT analysis revealed the existence of increased trabecular microarchitecture in the neck of the femur in postmenopausal subjects who have osteoarthritis compared to control group, which suggests reduced cancellous bone fragility.