Analiza događajem izazvanih moždanih potencijala kao biomarkera različitih podtipova migrene sa aurom

Abstract

Uvod: Migrena sa aurom (MwA) je kompleksno neurološko oboljenje koje se karakteriše različitim simptomima osnovnih i viših kortikalnih poremećaja (VKP) tokom napada, ali i suptilnim kognitivnim promenama u interiktalnoj fazi. Ciljevi: Ciljevi ove studije su: 1) utvrditi sve simptome VKP tokom aure radi pravilnijeg skorovanja kompleksnosti napada, 2) uporediti P3 komponentu između osoba koje imaju MwA i zdravih ispitanika (ZI), kao i da se uporede podgrupe pacijenata, i 3) istražiti N400 efekat kod MwA. Metodologija: Vizuelna "oddball" paradigma koja se sastoji od čestih i retkih stimulusa je korišćena za dobijanje P3 komponente, dok je paradigma koja se sastoji od kongruentnih i nekongruentnih stimulusa korišćena za analiziranje N400 efekta. Amplitude i latencije P3 komponente su upoređivane između grupa i podgrupa. Takođe, uprosečene vrednosti amplituda, pikova, latencija pikova i topografija N400 efekta poređeni su između osoba koje imaju MwA i ZI. Rezultati: Prisustvo disfazije, kao najčešći VKP, tokom aure može se uzeti kao kriterijum za kompleksan napad i određivanja podgrupe MwA. Kod osoba koje imaju MwA postoji značajno produženje P3 latencije za redak stimulus u odnosu na ZI. Takođe, postoji značajno produženje P3 latencije kod osoba sa kompleksnim napadom u odnosu na osobe koji imaju samo vizuelne simptome. N400 efekat je šire rasprostranjen preko skalpa glave nego kod ZI. Zaključak: Vizuelna "oddball" paradigma, posebno analiza retkih stimulusa, mogla bi poslužiti kao potencijalno novo sredstvo za precizno profilisanje osoba koje imaju različite kliničke manifestacije napada MwA. N400 efekat može da posluži kao potencijalni metod za proučavanje semantičkog procesiranja informacija kod MwA.

Introduction: Migraine with aura (MwA) is a complex neurological disease characterized by various symptoms of primary and higher cortical disturbances (HCD) during a MwA attack. Also, subtle cognitive changes during the interictal phase are noted. Objectives: 1) to determine all symptoms of HCD during the aura with an aim to properly address the complexity of the attack, 2) to compare the P3 component between MwA patients and healthy subjects (HSs), as well as to compare MwA subgroups, and 3) to investigate N400 effect in MwA. Methodology: A visual "oddball" paradigm consisting of frequent and infrequent stimuli was used to obtain the P3 component, while a paradigm consisting of congruent and non-congruent stimuli was used to analyze the N400 effect. The amplitudes and latencies of the P3 component were compared between groups and subgroups. Also, the average amplitudes, peaks, peak latencies and topography of the N400 effect were compared between MwA patients and HSs. Results: The presence of dysphasia during the aura, as the most common HCD, can be taken as a criterion for complex attack and help in the differentiation of the MwA subgroup. There is a significant P3 latency prolongation in MwA patients for the rare stimulus relative to HSs. Also, there is a significant P3 latency prolongation in patients with a complex attack compared to patients who have only visual symptoms. The N400 effect is more widespread over the scalp than in HSs. Conclusion: The visual “oddball” paradigm, especially the analysis of rare stimuli, could serve as a potential new tool for accurate profiling of individuals who have different clinical manifestations of MwA attack. The N400 effect can serve as a potential method for studying the semantic processing of information in MwA.