Doktorska disertacija Poezija Laze Kostića u kontekstu srpske književne kritike 20. veka definisana je s ciljem da prevrednuje poetsko stvaralaštvo Laze Kostića tako što će sabrati i sagledati njegovu kritičku recepciju u srpskoj literaturi 20. veka, a time, posredno, sistemati-zovati kako istraživači i stvaraoci sagledavaju značaj i stvaralačke impulse Kostićevog dela u tradicijskom toku savremene srpske književno-sti. Takva vrsta istraživanja analitički bi razmo-trila nepravednu marginalizaciju ovog pesnika u prvim decenijama dvadesetog veka, a istovre-meno bi pokazala i kako je tekao Kostićev „veliki povratak“ na srpsku književnu scenu, prvenstveno zahvaljujući kritičkoj delatnosti meĎuratne generacije pisaca i kritičara, a potom i onih istraživača koji stupaju na literarnu scenu nakon Drugog svetskog rata. Istraživanje je zamišljeno tako što će se izdvo-jiti, analitički sagledavati i meĎusobno porediti najznačajniji kritički tekstovi o Kostićevim delima, počevši od konzervativne kr...itičke misli (Ljubomira Nedića, Bogdana Popovića, Jovana Skerlića), preko generacije stvaralaca koja se u književnosti javlja izmeĎu dva svetska rata (Svetislav Stefanović, Milan Savić, Miloš Crnjanski, Stanislav Vinaver, Todor Manojlo-vić, Veljko Petrović, Isidora Sekulić, Anica Sa-vić Rebac, Milan Kašanin), do novije književne kritike i autora koji se, različitim povodima, oglašavaju u književnoj periodici (Zoran Mišić, Mladen Leskovac, Svetozar Brkić, Vladeta Jerotić, Žarko Ružić, Milorad Pavić, Miodrag Popović, Miodrag Pavlović, Srba Ignjatović, Dragoljub S. Ignjatović, Radomir Konstantino-vić, Radivoj Stokanov, Miodrag Radović, Dra-giša Živković, Novica Petković i dr). Paralelno sa kritičkom recepcijom, u radu će se pratiti i prisustvo Laze Kostića u pesničkim antologijama, počevši od Antologije novije srpske lirike (1911) Bogdana Popovića, preko pesničkih zbornika iz meĎuratnog perioda, do Antologije srpske poezije Zorana Mišića (1956). Na taj način sagledaćemo kako su se kritički pogledi pojedinih autora reflektovali u njihovim pesničkim izborima, i pokazati koliki su značaj imale antologije u konačnom prevrednovanju Kostićevog pesničkog dela. Pregledajući anto-logije, pažnju ćemo usmeriti i na one posvećene našem pesniku, a posebno na antologijske izbore Svetislava Stefanovića (Antologija Laze Kostića – 1923) i Miloša Crnjanskog (Laza Kostić: Pesme i misli o poeziji – 1935). Na taj način markiraćemo naslove svih Kostićevih pesama koje su antologičari prepoznali kao važne i ukazati u kojoj meri su one uticale na tok naše moderne lirike.
