Ispitivanje prognostičkih faktora za ishod lečenja bolesnika sa teškom traumom

Abstract

Cilj ove studije bio je određivanje nezavisnih prediktora i najboljeg trauma skoring sistema (REMS, RTS, GSC, SOFA, APPACHE II) intrahospitalnog mortaliteta kod pacijenata sa teškom traumom, lečenih u Urgentnom centru Kliničkog centra Srbije u Beogradu. Materijal i metode: Longitudinalna studija je uključila 208 konsekutivnih pacijenata sa teškom traumom, primljenih u Urgentni centar Kliničkog centra Srbije u Beogradu. U cilju određivanja nezavisnih prediktora preživljavanja, urađene su univarijantna i multivarijantna Koksova regresiona analiza. Takođe, uticaj sistema skorovanja ranije pomenutih skorova na prijemu u Urgentni centar (UC) u predikciji mortaliteta poređen je korišćenjem AUC (Area under curve) testom. Rezultati: Ispitivani uzorak činilo je 208 pacijenata (159 muškaraca, 49 žena), prosečnog uzrasta 47,3±20,7 godina. Većina pacijenata bila je inicijalno intubirana (86,1%), na prijemu u UC, a 59,6% pacijenata bilo je sedirano pre intubacije. Posle završetka dijagnostičkih procedura, 17 pacijenata je dodatno intubirano, tako da je na mehaničkoj ventilaciji bilo 94,2% pacijenata. Pacijenti su najčešći povređivani u saobraćajnim nesrećama (33,2%), prilikom pada sa visine (26,4%) i kao pešaci (22,6%). Prosečna dužina boravka u jedinici intenzivne nege iznosila je 24,7±21,2 dana. Letalitet je bio 17/208 (8,2%). Koksovom regresionom analizom pokazano je da su povišena srčana frekvenca (HR=1,03, p=0,012) i snižena saturacija krvi kiseonikom (HR=0,91, p=0,033) nezavisni prediktori smrtnog ishoda pacijenata sa teškom traumom...