Prognostički značaj mijelotoksičnosti u toku hemioterapije za preživljavanje bolesnika sa uznapredovalim nemikrocelularnim karcinomom bronha

Abstract

Karcinom bronha je važna i široko rasprostranjena bolest koja predstavlja veliki problem javnog zdravlja. Kod osoba muškog pola se nalazi na prvom mestu kako po učestalosti obolevanja tako i kao uzrok smrti među svim malignim tumorima, dok se kod osoba ženskog pola nalazi na trećem ili četvrtom mestu po obolevanju, a po umiranju uglavnom na drugom mestu. Kod najvećeg broja bolesnika bolest se otkriva u uznapredovalom ili metatstaskom stadijumu, a hemioterapija predstavlja jedan od vidova lečenja uznapredovale ili metastatske bolesti. Pored toga što produžava preživljavanje i poboljšava kvalitet života obolelih praćena je istovremeno i brojnim neželjenim događajima. Iako hemioterapijski protokoli bazirani na preparatima platine ostvaruju najveću efektivnost kod bolesnika sa uznapredovalim nemikrocelularnim karcinomom bronha toksičnost koja je prati predstavlja najveći problem sa kojim se susrećemo. Ali, uprkos ovoj činjenici veliki broj studija je pokazao da je upravo odsustvo mijelotoksičnosti tokom hemioterapije udruženo sa lošijim ishodom lečenja kod obolelih od karcinoma bronha. Iz tog razloga je i predloženo da se hematološka toksičnost koristi kao mera biološke aktivnosti citotoksičnih lekova, njen prognostički značaj je evaluiran i proučavan u velikom broju studija. Ciljevi ove doktorske disertacije su bili da se utvrditi uticaj leukopenije, anemije i trombocitopenije kao nezavisnih prognostičkih faktora na preživljavanje bolesnika sa nemikrocelularnim karcinomom bronha; da se utvrditi učestalost hematološke toksičnosti lečenih hemioterapijskim protokolima Cisplatin/Vepezid i Gemcitabin/Cisplatin i da se utvrdite razlike u preživljavanju bolesnika lečenih hemioterapijskim protokolima Cisplatin/Vepezid i Gemcitabin/Cisplatin. U uzorku je analizirano 200 bolesnika, 76% muškog i 24% ženskog pola, prosečne starosti 61.4 godine. Najzastupljenji su bili bolesnici u IV stadijumu 50.5%, a najčešći patohistološki tip karcinoma u uzorku je bio adenokarcinom sa 51.5%. Nije utvrđeno postojanje statistički značajne razlike u gradusima leukopenije, anemije i trombocitopenije između posmatranih grupa, (X2=2.908, X2=2.264, X2=3.403, p>0.05). U obe grupe je univarijantnom analizom dokazanao da stadijum bolesti i terapijski odgovor imaju statistički značaj kao „ne - hematološki“ prognostički faktori (p<0.01). U obe grupe su takođe univarijentnom analizom leukopenija, anemija i trombocitopenija identifikovane kao prognostički faktori kod obolelih od NSCLC, dok multivarijantnom analizom ni jedan od analiziranih faktora nije identifikovan kao prognostički. U obe grupe su bolesnici sa leukopenijom, anemijom i trombocitopenijom gradusa 3 i 4 imali statistički značajno duže preživljavanje u odnosu na bolesnike sa gradusom 0. Nije postojala razlika u preživljavanju bolesnika lečenih hemioterapijskim protokolima cisplatin/etopozid I gemcitabin/cisplatin (F=0.069; p>0.05). Nije postojala razlika u preživljavanju bolesnika sa anemijom, leukopenijom i trombocitopenijom između grupa A i B za graduse 0, 3 i 4

Lung cancer is an important and widespread disease which represents a major public health problem. It is the most frequent disease among all malignant diseases at males, among women it is on the third or fourth place among malignant diseases. In most cases the disease is detected at an advanced or metastatic stage and chemotherapy is one of the therapy options of. Despite the fact that chemotherapy prolongs survival and improves quality of life of patients, at the same time chemotherapy causes a number of different adverse events. Although chemotherapy protocols based platinum achieve maximum effectiveness in patients with advanced non-small cell lung cancer, toxicity that accompanies represents a big problem. But despite this fact, a number of studies have shown that the absence of myelotoxicity during chemotherapy is associated with poorer treatment outcomes in patients with bronchial carcinoma. For this reason, it is proposed that hematological toxicity may be used as a measure of the biological activity of the cytotoxic drug, and its prognostic significance was studied and evaluated in a number of studies. The objectives of this dissertation were to determine the effect of leucopenia, anemia andthrombocytopenia as an independent prognostic factor in the survival of patients with Non Small Cell Lung lung cancer, to determine the incidence of hematological toxicity treated with chemotherapy protocols cisplatin/etoposid and gemcitabine/cisplatin and to determine differences in survival patients treated with chemotherapy protocols cisplatin/etoposid and gemcitabine/ cisplatin. We analyzed 200 patients, 76% male and 24% female, mean age 61.4 years. The most frequent were patients in stage IV 50.5%, and the most common histopathological type was adenocarcinoma with 51.5%. We did not find statistically significant differences in grade of leukopenia, anemia and thrombocytopenia between the groups (X2=2.908, X2=2.264, X2=3.403, p>0.05). In both groups, the univariant analysis has shown that the stage of disease and response rate as a non-hematological prognostic factor had statistical significance (p <0.01). In both groups of patients with NSCLC leucopenia, anemia and trombocitopenia has identified with univariant analysis as a prognostic factors, but multivariant analysis did not show that any of analyzed factors are prognostic. In both groups, patients with grade 3 and 4 of leucopenia, anemia and trombocitopenia had statistically longer survival than patients with grade 0. We did not find statistically significant difference in overall survival of patients treated with cisplatin/etoposid i gemcitabin/cisplatin regimes (F=0.069; p>0.05). We did not find any statistically differences in overall survival between group A and B for leucopenia, anemia and trombocitopenia grade 0, 3 and 4.