Ispitivanje značaja polimorfizama gena za citokine i proteine koji regulišu metabolizam i transport imunosupresivnih lekova u akutnom odbacivanju transplantiranog bubrega

Abstract

Transplantacija predstavlja najbolju terapijsku opciju za lečenje terminalne insuficijencije bubrega. Najčešće rane komplikacije nakon transplantacije su akutno odbacivanje (AO) i odložena funkcija kalema (engl. delayed graft function, DGF). Mehanizmi koji leže u osnovi ovih događaja su heterogeni i predstavljaju niz kompleksnih interakcija koje se odvijaju između primaoca i organa koji je transplantiran. Uloga imunskog sistema u transplantaciji bubrega je dobro definisana i ona predstavlja glavnu prepreku u postizanju boljeg kratkoročnog/dugoročnog preživljavanja kalema. Moderna imunosupresivna terapija usmerena je uglavnom na inhibiciju aktivacije i proliferacije različitih imunskih ćelija kao i inhibiciju produkcije solubilnih medijatora zapaljenja kao što su citokini. Očuvanje delikatnog balansa između imunokompetentnog stanja bolesnika i imunske supresije radi očuvanja funkcije kalema je od izuzetnog značaja. Nekoliko studija je ukazalo da varijacije u genima za citokine (TNF, IL-6, IFN-gama i IL-10), kao i u genima za proteine koji utiču na terapijsku efikasnost imunospresivnih lekova (IMPDH1, CYP3A5, OATP1B1), mogu da posluže kao prediktori kliničkog ishoda nakon transplantacije bubrega. Ciljevi istraživanja: Cilj ove studije je bio da se utvrdi da li postoji uticaj funkcionalnih polimorfizama na nivou jednog nukleotida (SNP) u genima koji kodiraju TNF (TNFA), IL-6 (IL6), IFN-gama (IFNG), IL-10 (IL10), p40 subjedinicu IL-12/IL-23 (IL12B), IMPDH1 (IMPDH1), citohrom P450 (CYP5A3) i OATP1B1 (SLCO1B1) na AO i DGF kod bolesnika sa transplantiranim bubregom u Srbiji. Dodatni cilj je bio i da se utvrdi da li postoji povezanost između ovih SNP i biohemijskih parametara bubrežne funkcije (vrednosti serumskog kreatinina, klirensa kreatinina i proteinurije). Pacijenti i metode: U našu studiju uključeno je 152 bolesnika sa transplantiranim bubregom koji su primali kalcineurinske inhibitore, preparate mikofenolične kiseline i kortikosteroide kao deo standardnog protokola za imunsku supresiju...

Transplantation is the best treatment option for end stage kidney disease. The most common early complications in the post-transplant period are acute rejection (AR) of the graft and delayed graft function (DGF). The underlying mechanisms in these events are heterogeneous and represent complex interactions between the recipient and transplanted organ. The role of immune system in kidney transplantation is well-defned and it poses a major barrier in achieving better short-term/long-term graft survival. A modern immunosupressive drugs mainly inhibit activation and proliferation of different immune cell populations as well as production of soluble inflammatory mediators such as cytokines. Maintaining the delicate balance between patient immunocompentent state and prevention of graft loss is paramount in kidney transplantation. Several studies indicated that genetic variations in genes encoding cytokines (TNF, IL-6, IFN-gamma and IL-10) and proteins that affect therapeutic efficacy of immunosuppressive drugs (IMPDH1, CYP3A5 and OATP1B1) may serve as potential predictors of clinical outcome in kidney transplantation. Aims of the investigation: This study aimed to determine the influence of functional single nucleotide polymorphisms (SNP) in the genes encoding TNF (TNFA), IL-6 (IL6), IFN-gamma (IFNG), IL-10 (IL10), p40 subunit of IL-12/IL-23 (IL12B), CYP3A5 (CYP3A5), IMPDH1 (IMPDH1) and OATP1B1 (SLCO1B1) on AR and DGF in Serbian kidney allograft recipients. In addition, we wanted to investigate relationship between these SNPs and biochemical parameters of renal function (serum creatinine, creatinine clearance and proteinuria). Patients and methods: Our study involved 152 kidney transplant recipients on standard immunosuppressive regimen which included calcineurin inhibitors, mycophenolic acid derivatives and corticosteroids...