Odnos procesiranja identiteta i facijalne ekspresije

Abstract

Brzo i tačno procesiranje lica i facijalne ekspresije emocija ključno je za uspešnu socijalnu interakciju i komunikaciju. Jedno od otvorenih pitanja je odnos ovih dvaju procesa. Da li je procesiranje identiteta i facijalne ekspresije međusobno nezavisno ili je u nekoj vrsti interakcije? Prethodne studije ne daju nedvosmislene odgovore, naprotiv, otvaraju nova pitanja. Ovim radom pokušali smo da ispitamo odnos procesiranja identiteta i facijalne ekspresije kod ljudi bez neuroloških ili vizuelnih oštećenja modifikujući i unapređujući metodologiju prethodnih istraživanja. Umesto korišćenja nejasno definisanih kategorija facijalne ekspresije emocija (pozitivne nasuprot negativnim) ili samo određenih ekspresija emocija, uključili smo sve bazične emocije (sem straha). Zasebno smo ispitivali odnos procesiranja identiteta i facijalne ekspresije u dugoročnoj i kratkoročnoj memoriji. Za testiranje odnosa procesiranja identiteta i ekspresije u kratkoročnoj memoriji korišćen je zadatak uparivanja, dok je za testiranje dugoročne memorije korišćen je zadatak prepoznavanja. Kako bi se ispitala priroda odnosa ispitivan je uticaj identiteta na procesiranje facijalne ekspresije emocija i obrnuto. Na kraju, kreirali smo i modifikovani zadatak prepoznavanja kojim smo želeli da ispitamo efekat konteksta u kome je neko lice naučeno. Prvi deo istraživanja ispitivao je uticaj facijalne ekspresije na procesiranje identiteta. Dobijeni rezultati potvrdili su interakciju kako u kratkoročnoj (eksperiment 1) tako i u dugoročnoj memoriji (eksperiment 2). Ovi eksperimenti su pokazali da prilikom procesiranja identiteta nije moguće isključiti procesiranje facijalne ekspresije emocija. Drugi deo istraživanja ispitivao je uticaj identiteta na procesiranje facijalne ekspresije. Ponovo, utvrđena je jasna interakcija između procesiranja identiteta i facijalne ekspresije (eksperiment 3). Uzevši zajedno, ovakvi rezultati pokazuju da je odnos procesiranja identiteta i facijalne ekspresije međusobno zavisan i simetričan. Trećim delom istraživanja pokušali smo da ispitamo uticaj konteksta u kome je neko lice naučeno na tačnost pamćenja lica sa određenom ekspresijom. Rezultati nisu jednoznačni pa je dalja provera neophodna. Ipak, preliminarni rezultati pokazuju da bi kontekst mogao imati važnu ulogu na pamćenje određenih lica viđenih sa konkretnom facijalnom ekspresijom. Buduća istraživanja trebalo bi da osmisle bolji eksperimentalni zadatak koji će omogućiti detaljno ispitivanje ovog fenomena. Analiza dobijenih podataka (osim potvrde međusobno zavisnog odnosa procesiranja identiteta i facijalne ekspresije) takođe je, u svim eksperimentima, pokazala razlike između procesiranja pojedinačnih ekspresija emocija. Ovakav rezultat potvrđuje da je bitno uključiti sve facijalne ekspresije emocija. Različito procesiranje ekspresija koje se u nekim ranijim istraživanjima klasifikovane u istu grupu, npr. negativne ekspresije, pokazuje da nije opravdano generalizovati rezultate i na ekspresije koje nisu jasno ispitivane u datom istraživanju.

Fast and accurate identity and facial expressions processing are crucial for successful social interaction and communication. The relationship between these two processes is still an open question. Are processing of facial identity and facial expression independent or in some kind of interaction? Previous studies did not provide consistent results, on the contrary, they have opened new questions. This study aimed to examine the relation between processing of facial identity and facial expression in individuals without neurological or visual impairments, while modyifing and improving the methodology of the previous studies. Instead of using the unclear defined categories of facial expressions of emotion (positive versus negative) or only some of the basic emotions, we included all basic emotions (apart fear). We tested separately the relathionship of identity and facial expressions processing in short-term and long-term memory. The matching task was used for testing the short-term memory while the old-new task was used for testing the long-term memory. In order to examine the nature of this relationship, we examined both, the effect of identity on facial expression processing and vice versa. Finally, we have created a modified old-new task which was used for testing the effect of the learning context. The first part of this research examined the influence of the facial expressions on facial identity processing. The results confirmed interaction in both, short-term (experiment 1) as well in long-term memory. These experiments showed that during identity processing it is not possible to suppress facial expression processing. The second part of the study examined the influence of facial identity on facial expression processing. Again, there is clear interaction between the processing of identity and facial expression (experiment 3). Taken together, such results show that the procesing of identity and facial expression is mutually dependent and symmetrical. In the third part of the study, we tried to examine the effects of the learning context on the recognition of happy and angry faces. The results are not unambiguous, therefore further examination is required. However, the preliminary results suggest that the context could play important role in remembering faces with a particular facial expression. Future studies should design better experimental task which will allow detailed examination of this phenomenon. Analysis of the given data (beside of confirmation of mutual depnedent relation between processing of identity and facial expression), also, in all experiments, showed the differences in processing of single facial expression. This result confirmed our hypothesis that it is important to include all facial expressions. Different processing of facial expressions that were in previous studies classified in the same group (e.g “negative expression”) shows that the generalization is not justified on the expressions that are not explicitly explored in the particular research.