Uticaj gustine i vaskularizacije kosti u bočnoj regiji gornje vilice na inicijalnu stabilnost samourezujućih implanata

Abstract

UVOD Nakon ugradnje implanata, njihova stabilnost je važan pokazatelj uspešnosti buduće oseointegracije. Implantna stabilnost zavisi od kvaliteta lokalne kosti, geometrije implanata i primenjene hirurške tehnike. Kvalitet kosti se procenjuje na osnovu niza parametara od kojih su najvažniji gustina i vaskularizacija kosti na mestu ugradnje. Najveći uticaj na stabilnost implanata ima gustina kosti. Cilj ove studije je bio da se ispita uticaj radiografskih parametara kvaliteta vilične kosti (gustine kosti i debljine kortikalnih lamela) i vaskularizacije u bočnoj regiji gornje vilice, na inicijalnu stabilnost samourezujućih implanata. MATERIJAL I METODE U studiji su analizirana ukupno 54 implantna ležišta, kod devet pacijenata starijih od 18 godina. Kod svakog pacijenta ugrađena su po 3 implanta u bočnoj regiji gornje vilice sa obe strane u pozicijama prvog premolara, drugog premolara i prvog molara. Prehirurška radiografska evaluacija podrazumevala je analizu dimenzija dostupne kosti , gustine i debljine kompaktne kosti u implantnom ležištu. U tu svrhu, korišćen je multislajsni aparat za kompjuterizovanu tomografiju (CT). Gustina kosti je merena na „cross-sectional“ presecima i izražena u Hounsfield-ovim jedinicama (HU). Stepen vaskularizacije meren je Laser dopler floumetrijom (LDF) i izražen u jedinicama protoka (PU). REZULTATI Rezultati su pokazali da postoji statistički značajna linearna korelacija preoperativno izmerenih vrednosti gustine kosti i inicijalne implantne stabilnosti (p<0,05), kao i između dimenzija kompaktne kosti sa bukalne i palatinalne strane i inicijalne stabilnosti (p<0,05). Nije bilo statistički značajne korelacije u vrednostima vaskularizacije i primarne stabilnosti. ZAKLjUČAK Preoperativno određena gustina kosti može služiti kao pokazatelj stabilnosti koju će implant ostvariti nakon ugradnje. Samourezujući implanti ugrađeni u kost manjeg kvaliteta postižu visoke vrednosti inicijalne implantne stabilnosti.

INTRODUCTION Primary stability is one of the most important factors for the success of future osseointegration. It depends on the quality of local bone, implant geometry and surgical technique. Bone quality is assessed on the basis of numerous parameters. The most important are bone density and bone vascularity at the implant site. The greatest impact on the implant stability after insertion has bone density. The aim of this study was to examine the effect of radiographic parameters that define bone quality (bone density and cortical bone thickness) and vascularity in the posterior maxilla, on the initial stability of self-tapping implants. MATERIAL AND METHODS In the study, a total of 54 implant sites were analyzed in nine patients older than 18 years. In each patient, three implants were inserted in the posterior maxilla on both sides in the positions of first premolar, second premolar and first molar. The pre-surgical radiographic evaluation involved the analysis of bone volume, density and thickness of the cortical bone at the implant site. For this purpose, a multisliced computerized tomography (CT) was used. The bone density was measured at cross-sectional images and expressed in Hounsfield units (HU). The degree of vascularity was measured by the Laser Doppler Flowmetry (LDF) and expressed in Perfusion units (PU). RESULTS The results showed that there was statistically significant linear correlation between preoperatively measured bone density and initial implant stability (p <0.05), as well as between the dimensions of buccal and palatal cortical bone thickness and initial implant stability (p <0.05). There wasn’t significant correlation between bone vascularity values and implant stability. CONCLUSION A preoperatively determined bone density can serve as an indication of the stability that the implant will achieve after insertion. Self-tapping implants achieve high initial stability when they are inserted into poor bone quality.