Značaj prevencije sekretornog otitisa kod dece sa urođenim rascepom nepca

Abstract

Većina autora smatra da je sekretorni otitis kod dece sa rascepom nepca gotovo uobičajena pojava i da se sekret u srednjem uvu stvara u prvim mesecima nakon rođenja. Međutim, neslaganja u pristupu rešavanju ovog problema su brojna. Dok se jedni zalažu za obaveznu ranu inserciju ventilacionih cevčica prilikom palatoplastike, drugi su zagovornici konzervativnog pristupa, praćenja i insercije cevčica kasnije, od druge ili treće godine života kada procene da je to neophodno. Jedna manja grupa autora ima pristup jednostrane insercije prilikom palatoplastike uz kasnije praćenje pacijenata. Takođe postoji i različitost pristupa u vezi kasnijih intervencija i lečenja vezanih za tok oboljenja i komplikacije. U našoj zemlji gotovo da i nema radova na ovu temu, vezanih za specifični problem sekretornog otitisa kod dece sa rascepom nepca, za razliku od mnogobrojnih radova objavljenih na temu sekretornog otitisa kod dece bez rascepa nepca. Na mnogo pitanja nisu dati odgovori u ovoj oblasti. Naime, malo je prospektivnih studija koje su dovoljno dugo pratile pacijente da bi se došlo do pravih odgovora. Na osnovu pregleda svetske literature nisu pronađeni odgovori na pitanja da li se tok i prognoza sekretornog otitisa razlikuju u odnosu na tip rascepa nepca ili koliko rana insercija doprinosi boljoj pneumatizaciji mastoida. Odgovori na ova pitanja mogli bi doprineti da se zauzme konačni stav u vezi ove problematike i pronalaženju doktrinarnog pristupa koji bi dao smernice kada i kako postupiti. Postavljena je hipoteza da nema značajne razlike u otološkom nalazu, stanju sluha, otološkim komplikacijama i pneumatizaciji mastoida između dece sa urođenim rascepom primarnog i sekundarnog nepca i dece sa izolovanim rascepom sekundarnog nepca koja su od rođenja konzervativno lečena (grupa K) u odnosu na istu grupu dece kod kojih je urađena rana insercija ventilacionih cevčica (grupa R). U odnosu na prethodne dve grupe, deca sa urođenim rascepom nepca kod kojih je ranije izvršena palatoplastika oba tipa urođenog rascepa nepca, a koja su bila van redovne i sistematske ORL kontrole (grupa N), imaju značajno lošije sve navedene nalaze. Iz ovih razloga prevencija hroničnog sekretornog otitisa kod dece sa urođenim rascepom nepca u značajnoj meri smanjuje pojavu kasnih komplikacija...

Most authors agree that otitis media with effusion in children with cleft palate is almost universal and that the middle ear effusion builds up in the first months after birth. However, disagreements concerning the approach to treatment of this problem are numerous. While some advocate mandatory early ventilation tubes insertion during palatoplasty, others are more in favor of conservative approach coupled with careful monitoring and postponed tube insertion, as of the age two or three, when deemed necessary. A smaller group of authors promote lateral insertion during palatoplasty and monitoring further on. There are also differences in the approach to further interventions and management of the course of the disease as well as to treatment of possible complications. Our hypothesis was that there is no significant difference in otological findings, hearing status, otological complications and mastoid pneumatization between children with congenital cleft of the primary and secondary palate and children with isolated cleft of the secondary palate, which had conservative treatment since the birth (group K) with the same group of children who had undergone early insertion of tympanostomy tubes during palatoplasty (group R). Compared to the previous two groups, a third group consisted of children with congenital cleft palate in which palatoplastica was previously done but they were without regular ENT examination (Group N), and they have a significantly worse results in all the above findings. For these reasons the prevention of chronic secretory otitis media in children with congenital cleft palate significantly reduces the incidence of late complications. The aim of this study was to examine whether there is a difference in otological findings, hearing state, mastoid pneumatization and the incidence of otologic complications (eardrum atrophy, recurrent otitis, chronic otitis, cholesteatoma) between the group of children with congenital cleft of the primary and secondary palate which had conservative treatment since the birth, group of children with primary and secondary cleft palate who had undergone early insertion of tympanostomy tubes during palatoplasty and the group consisted of children with congenital cleft palate in which palatoplastica was previously done but they were without regular ENT examination...