Analiza faktora rizika za kriminogeno ponašanje kod bolesnika sa mentalnim poremećajima

Abstract

Deinstitucionalizacija i zdravstvene reforme u oblasti mentalnog zdravlja moraju obuhvatiti i forenzičke pacijente, a istraživanja u ovoj oblasti mogu biti značajna za implementaciju ovih reformi. Ispitivanu grupu (EG) sačinjavali su ispitanici hospitalizovani u periodu od godinu dana sa recidivom kriminogenosti. Kontrolna grupa (KG) sastojala se od ispitanika kriminogenog ponašanja bez recidiva kriminogenosti. Pacijenti dveju grupa lečeni su u Psihijatriskoj bolnici u Demir Hisaru, u Makedoniji. Ciljevi:1. Ispitati rizik od recidiva kriminogenosti kod pacijenata sa kriminogenim ponašanjem u ispitivanoj i u kontrolnoj grupi. 2. Utvrditi vezu između recidiva kriminogenosti i dijagnostičkih entiteta po MKB- 10 (Međunarodna klasifikacija bolesti-deseta revizija) klasifikaciji kod pacijenata ispitivane grupe. 3. Utvrditi važnost u razlici između EEG promena kod pacijenata dveju grupa. 4. Ispitati odnos između EEG nalaza i dijagnostičkih entiteta dveju grupa. 5. Utvrditi značajnost razlike u rezultatima psiholoških testiranja pacijenata dveju grupa. 6. Ispitan je odnos između faktora rizika pojave recidiva kriminogenosti kod pacijenata dveju grupa. Rezultati: 1. Rezultati Vilkoksonovog (Wilcoxon) testa ranga otkrio je statistički značajni uticaj izvršenog krivičnog dela i određene dijagnoze u KG. 2. Vilkoksonov test ranga otkrio je statistički značajni uticaj izvršenih EEG nalaza na abnormalnost i određene dijagnoze u EG i u KG. 3. Rezultati analize varijanse pokazuju da se grupa ispitanika u EG značajno razlikuje u svim skalama MMPI-201 od grupe ispitanika u KG. 4. Rezultat Vilkoksonovog testa ranga otkrio je statistički značajni uticaj psihološkog testiranja crteža ljudske figure na određivanje dijagnoze i u EG i u KG. 5. Postoji značajna razlika između faktora rizika od recidiva kriminogenosti u detinjstvu i u odraslom dobu u dijagnozi po MKB-10 klasifikaciji u EG. Zaključci: 1. Što je duže trajanje prve hospitalizacije, to je veći uticaj da se izvrše razmatrana krivična dela. 2. Kriminogeno ponašanje češće se javlja kod muškaraca nego kod žena. 3.Pacijenti mlađeg uzrasta češće čine recidiv kriminogenosti. 4. Pacijenti sa dijagnozom poremećaja ličnosti imaju visoki rizik za pojavu kriminogenosti.5. Nasilničko ponašanje, narušavanje opšte sigurnosti javnog reda i mira, silovanje, krađa i nanošenje teških telesnih povreda, najćešća su krivična dela koja su izvršili pacijenti sa recidivom kriminogenosti. 6. Pacijenti sa recidivom kriminogenosti vrše teža krivična dela nego pacijenti bez recidiva kriminogenosti, najverovatnije zbog ostalih faktora koji utiču na to.7. EEG sa abnormalnoćšu je više zastupljen kod pacijenata sa recidivom kriminogenosti, nego kod onih pacijenata koji nisu imali recidiv kriminogenosti. 8. Recidiv izvršavaju lica sa značajno češće zastupljenim patološkim elementima MMPI. 9. Mahover tehnika se koristi u dijagnosticiranju forenzičkih pacijenata. 10. Faktori rizika recidiva u detinjstvu značajno utiču na recidiv kriminogenosti. 11. Postoji povezanost između faktora rizika od recidiva krimogenosti u detinjstvu (adolescenciju ) i u odraslom dobu u određivanju dijagnoza po MKB-10 klasifikaciji u grupi slučaja i kontrole. 12. Nasilničko ponašanje, silovanje, narušavanje javnog reda i mira su ključni momenti u našem istraživanju koji imaju veliki uticaj za recidiv kriminogenosti. Rezultati imaju veliki značaj za planiranje programa prevencije kriminalnog recidiva pri zbrinjavanju forenzičkih pacijenata u posebnim centrima za mentalno zdravlje u sastavu psihijatrijskih bolnica. Ključne reči: kriminogenost, prevencija kriminalnog recidiva, forenzički pacijenti, centri za mentalno zdravlje.

Deinstitutionalization and health reforms in area of mental health ought to cover forensic patients and research in this area can be important for the implementation of these reforms. The studied group (EG) consisted of subjects hospitalized for a period of one year with recidiv criminogenicity. The control group (KG) consisted of patients without recidiv of criminal behavior criminogenicity. Patients of both groups were treated in a Psychiatric Hospital in Demir Hisar, R. Macedonia. Goals: 1. То examine the risk of recidiv in patient’s criminogenicity with criminal behavior in the study and the control group. 2. To establish a link between the recidiv criminogenicity and diagnostic entities by ICD-10 (International Classification of Diseases – 10th revision) classification of patients studied groups. 3.To find significance in the difference between the EEG changes in patients of both groups. 4. To examine the relationship between EEG findings and diagnostic entities of the two groups. 5. To find significant differences in the results of psychological testing of patients of the two groups. 6. To examine the relationship between risk factors criminogenicity recidiv in patients of both groups. Results: 1.The result of Wilcoxon rank test revealed a statistically significant impact of the crime and the specific diagnosis of the KG. 2.Wilcoxon rank test revealed a statistically significant impact on the performed EEG abnormalities and specific diagnosis of EG and the KG. 3. Analysis of variance showed that the group of respondents in the EG significantly different in all scales of the MMPI- 201 of groups of subjects in KG. 4. The result of Wilcoxon rank test revealed a statistically significant effect of psychological testing of human figure drawings in the diagnosis and determine the EG and the KG. 5. There is a significant difference between the risk factors for recidiv criminogenicity in childhood and in adulthood in the diagnosis of the ICD-10 classification of EG. Conclusions: 1.The longer the duration of the first hospitalization, the greater the impact made with regard to the considered crimes.2. The criminal behavior is more common in men than in women.3. Younger patients are the most likely to commit crime.4. Patients diagnosed with personality disorders are at higher risk of committing crime.5. Violent behavior, violation of public order, rapes, thefts and causing grievous injuries are the most common offences committed by patients with recurrent criminogenicity.6. Patients with recurrent criminogenicity commit more serious crimes than those without recurrent criminogenicity, most likely due to other factors affecting it.7. EEG with abnormality is more common in patients with recurrent criminogenicity than in those without.8. Relapse into criminal behavior is more common with individuals that experience frequent pathological elements of MMPI.9. Machover technique is used to diagnose forensic patients.10. Risk factors for relapse in childhood significantly affect crime recidivism.11. There is a correlation between recurrent criminogenicity in childhood and in adulthood when diagnosing in accordance with ICD-10 classification of the case group and control group.12. Violent behavior, rape and violation of public and peace are the key elements in our research (study) that largely affect the recidivism. The results have great significance for the planning of crime prevention programs relapse during the treatment of forensic patients in special centers for mental health within the psychiatric hospital. Keywords: criminogenity, prevention of criminal recidivism, forensic patients, mental health centers.