Kontrastivna analiza funkcija predloških konstrukcija u italijanskom i padeža u srpskom jeziku

Abstract

Italijanskim predloškim konstrukcijama koje se sastoje od predloga i imenskih reči izražavaju se iste sintaksičke i semantičke funkcije za čije izražavanje u srpskom služe padeži s predlozima ili bez njih. Obe navedene kategorije pojedinačno su vrlo iscrpno i detaljno istražene i objašnjene ne samo s morfološkog, već upravo sa sintaksičkog i semantičkog stanovišta, ali u naučnoj literaturi one i njihove funkcije samo se sporadično i uopšteno dovode u međusobnu vezu, dok njihove sistematske i sveobuhvatne kontrastivne analize dosad nije bilo. Jedna od posledica zanemarivanja njihovog odnosa jeste i otežano usvajanje italijanskih predloga kod govornika srpskog, kao i srpskih padeža kod govornika italijanskog jezika kao maternjeg. Ova disertacija, stoga, predstavlja prvi pokušaj stvaranja opšteg modela za kontrastivnu analizu italijanskih predloških konstrukcija i srpskih predloških i bespredloških padeža s funkcionalnog aspekta, s ciljem da se njegovom primenom utvrde ekvivalentna sredstva za izražavanje istih funkcija u ova dva jezika i na taj način govornicima srpskog koji uče italijanski i govornicima italijanskog koji uče srpski kao strani jezik olakša njihovo usvajanje kroz eventualnu primenu rezultata ovog istraživanja u literaturi koja im je namenjena. Pored toga, budući da predmet ovog istraživanja predstavljaju funkcionalno iste, ali formalno različite pojave, koje pripadaju dvama jezicima od kojih je jedan tipično (ali ne i isključivo) analitički – italijanski, dok u drugom jeziku – srpskom – preovladava sintetičko izražavanje, dva jezička sistema porede se i u pogledu (ne)postojanja mogućnosti analitičkog i sintetičkog izražavanja određenih funkcija u svakom od njih. Dakle, drugi opštelingvistički cilj ove disertacije jeste da se utvrdi, s jedne strane, da li italijanski pored analitičkih koristi i sintetička sredstva za izražavanje određenih...

In Italian, prepositional constructions consisting of a preposition and a nominal word are used to express the same syntactic and semantic functions encoded in Serbian through morphological cases with or without prepositions. Taken separately, these categories have been examined in great detail in the literature, and they have been thoroughly studied not only from the point of view of inflectional morphology, but also from syntactic and semantic perspectives. However, the functions these categories perform in the two languages have to date been compared only sporadically and in very general terms, without any attempts of a systematic and exhaustive contrastive analysis. One of the consequences of this comparison being neglected are numerous difficulties that speakers of Serbian encounter when acquiring Italian prepositions, as well as those that native Italian speakers have in acquiring Serbian cases. This dissertation constitutes the first attempt to create a general model for the contrastive analysis of Italian prepositional constructions and Serbian cases with or without prepositions from a functional point of view. Its main aim is to apply the proposed model to establish the means used by these two languages to express the same functions, and by doing so, to facilitate their acquisition for Serbian speakers learning Italian, as well as Italian speakers learning Serbian as an L2, providing a framework for the structuring of the teaching materials. Additionally, since the focus of this research is on two functionally parallel, but formally distinct phenomena, one belonging to a prevalently (but not exclusively) analytic system – Italian, and the other belonging to a predominantly synthetic system – Serbian, the two languages are also compared with regard to the (im)possibility of expressing different functions analytically and synthetically. The second goal of this dissertation is thus to...