Relativna vremena u italijanskom jeziku

Abstract

Ovaj rad bavi se problemom semantičke i temporalne vrednosti onih glagolskih Vremena za koje se može reći da su najznačajnija u italijanskom jeziku, kako po frekvenciji, tako i po funkcijama koje obavljaju. Pažnja u radu usredsređena je na: presente, imperfetto, passato prossimo, passato remoto, trapassato prossimo, dok su druga Vremena predmet samo uzgrednih analiza i uzimaju se u obzir u okviru šire diskusije o upravo navedenim Vremenima. Pomenuta vremena mogu da se odnose na prilično rastegljiv raspon kada je tradicionalno shvaćena temporalna dimenzija u pitanju; presente, na primer, može da se upotrebi za iskazivanje radnji koje pripadaju svim trima temporalnim dimenzijama, što predstavlja lingvistički problem koji zavređuje punu pažnju. U radu autor nastoji da prikaže modalitete upotrebe pomenutih vremena i da objasni razloge i mehanizme takvih upotreba usvajajući kao polazište načelo da glagolska Vremena imaju jedinstveno značenjsko jezgro i načelo da se pojam hronološkog vremena ne bi smeo koristiti u spekulaciji o Vremenima, budući da ni sam nije naučno definisan. Autor takođe nastoji da prikaže veze koje postoje između raznih Vremena u tekstu.

This work deals with the problem of semantic and temporal value of those tenses for which we can say that they are the most important in the Italian language according to their frequency and their functions. The particular attention in this work is paid to presente, imperfetto, passato prossimo, passato remoto, trapassato prossimo, while other tenses are subject of occasional and less profound analyses and they are considered in wider discussion about these tenses. These tenses can be related to a rather wide framework when the traditional temporal dimension is concerned. Presente, for example, can be used to express actions which belong to all of the three temporal dimensions, which represents a linguistic problem worth of full attention. In this work the author tries to present ways of the usage of the above mentioned tenses and to explain reasons and mechanisms of these uses taking as initial point the concept that tenses have a homogeneous meaning nucleus and the concept that the chronological time should not be used in a speculation about tenses, because the latter concept is not scientifically defined. The author also tries to present connections between different tenses in a text.